victor, victoris [m.] C Noun

nondum tradiderat victas victoribus artes Graecia, facundum sed male forte genus: qui bene pugnabat, Romanam noverat artem; mittere qui pote

maiores natu, quos una cum pueris mulieribusque in aestuaria ac paludes coniectos dixeramus, hac pugna nuntiata, cum victoribus nihil impeditum, victis nihil tutum arbitrarentur, omnium qui supererant consensu legatos ad Caesarem

licae causa invitissimis imperata sunt, segniores posthac ad imperandum ceteri sint, cum videatis eos oppugnare quibus <victoribus> populi Romani imperium incolume esse non possit?

aere cavo clipeum, magni gestamen Abantis, postibus adversis figo et rem carmine signo: Aeneas haec de Danais victoribus arma; linquere tum portus iubeo et considere transtris.