virtus, virtutis [f.] C Noun

sed magis in curam nostri consurge tuendi, exemplumque mihi coniugis esto bonae, materiamque tuis tristem virtutibus imple: ardua per praeceps gloria vadit iter.

In eius modi certamine ac proelio nonne, si hominum studia deficiant, di ipsi inmortales cogant ab his praeclarissimis virtutibus tot et tanta vitia superari?

ille deum vitam accipiet divisque videbit permixtos heroas et ipse videbitur illis pacatumque reget patriis virtutibus orbem.

Una inducitur humanis virtutibus regula; una enim est ratio recta simplexque.