dimico, dimicas, dimicare A, dimicavi, dimicatum - Latin is Simple Online Wörterbuch

Meta Informationen

A-Konjugation (1)

Zeiten

Indikativ
Konjunktiv

Aktiv
Passiv

Person	Singular	Plural
1.
2.
3.

Infinitive

	Aktiv	Passiv
Gleichztgk. (Präsens)	dimicare	dimicari
Vorztgk. (Perfekt)	dimicavisse	dimicatum esse
Nachztgk. (Futur)	dimicaturum esse	dimicatum iri

Partizipien

Sg.	Männlich	Weiblich	Sächlich
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
Vok.
Abl.
Pl.	Männlich	Weiblich	Sächlich
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
Vok.
Abl.

Gerundium

Die Gerundium Formen gibt es nur in der Einzahl (Singular).

Sg.	Gerundium
Nom.	dimicare
Gen.	dimicandi
Dat.	dimicando
Akk.	dimicandum
Vok.	dimicare
Abl.	dimicando

	Männlich	Weiblich	Sächlich
Nom.
Gen.
Dat.
Akk.
Vok.
Abl.

Imperative & Supina

	Singular	Plural
Imperativ	dimica!	dimicate!

	Supinum
Type I	dimicatum
Type II	dimicatū

Beispiel-Sätze

neque ab signis discedere auderent, minus aptos esse ad huius generis hostem, equites autem magno cum periculo proelio dimicare, propterea quod illi etiam consulto plerumque cederent et, cum paulum ab legionibus nostros removissent, ex

~ Caesar, Bellum Gallicum V

rius, cum proficisceretur in Arcadiam et vidisset duos dracones inter se coniuncto corpore alium alium appetere, ut qui dimicare inter se viderentur, virgulam inter utrumque subiecit; itaque discesserunt.

~ Hyginus, De Astronomia II

erente L. Ninnio, fortissimo atque optimo viro, quem habuit ille pestifer annus et maxime fidelem et minime timidum, si dimicare placuisset, defensorem salutis meae.

~ Cicero, Post Reditum In Senatu

Huic, cum proelio dimicare constituerunt, ea quae bello ceperint plerumque devovent: cum superaverunt, animalia capta immolant reliquasque

~ Caesar, Bellum Gallicum VI

Finde mehr Lateinische Textstellen in der Latin is Simple-Bibliothek

Als Spam markieren