mirabile, mirabilis [n.] I Nomen

nam duo magnorum viridi coeuntia silva corpora serpentum baculi violaverat ictu deque viro factus (mirabile) femina septem egerat autumnos; octavo rursus eosdem vidit, et 'est vestrae si tanta potentia plagae' dixit,

Cum veroforsitan hoc quod dicturus sum mirabile auditu esse videatur, sed certe id dicam quod sentiocum tantis a vobis, patres conscripti, beneficiis adfectus

Carmina compono, hic elegos, 'mirabile uisu caelatumque nouem Musis opus.' Aspice primum quanto cum fastu, quanto molimine circum spectemus uacuam

Contemnite omnia quae supervacuus labor velut ornamentum ac decus ponit; cogitate nihil praeter animum esse mirabile, cui magno nihil magnum est.' Si haec mecum, si haec cum posteris loquor, non videor tibi plus prodesse quam c