dissentio, dissentis, dissentire I, dissensi, dissensum

Meta information

I-Conjugation (4)

Tenses

Indicative
Subjunctive

Active
Passive

Person	Singular	Plural
1.
2.
3.

Infinitives

	Active	Passive
Simult. (Present)	dissentire	dissentiri
Anter. (Perfect)	dissensisse	dissensum esse
Post. (Future)	dissensurum esse	dissensum iri

Participles

Sg.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.
Pl.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Gerund

Gerund forms only exist in singular.

Sg.	Gerund
Nom.	dissentire
Gen.	dissentiendi
Dat.	dissentiendo
Acc.	dissentiendum
Voc.	dissentire
Abl.	dissentiendo

	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Imperatives & Supina

	Singular	Plural
Imperative	dissenti!	dissentite!

	Supinum
Type I	dissensum
Type II	dissensū

Example Sentences

dissensisti, sed hominem certe nusquam progredientem, nihil in re publica molientem, tantum animo ab actionibus tuis dissentientem,cum eum tu consulem in vincula duceres et ab tabula Valeria conlegae tui mitti iuberent, fecerisne ante

~ Cicero, In Vatinium

Illic dissentiamus cum Epicuro ubi dicit nihil iustum esse natura et crimina vitanda esse quia vitari metus non posse: hic con

~ Seneca, Epistulae Morales, Liber XVI

meis studiis ornatus esset cumque ego illi nihil deberem, ille mihi omnia, tamen in re publica me a se dissentientem non tulit—nihil dicam gravius—et minus potens eo tempore, quid in me florentem posset, ostendit; nunc,

~ Cicero, Ad Quintum Fratrem III

Hoc vero, Q. Fufi, cupio sine offensione nostrae amicitiae sic tecum ut a te dissentiens senator queri.

~ Cicero, Philippic X

Find more Latin text passages in the Latin is Simple Library

Mark as spam