supplico, supplicas, supplicare A, supplicavi, supplicatum

Meta information

A-Conjugation (1)

Tenses

Indicative
Subjunctive

Active
Passive

Person	Singular	Plural
1.
2.
3.

Infinitives

	Active	Passive
Simult. (Present)	supplicare	supplicari
Anter. (Perfect)	supplicavisse	supplicatum esse
Post. (Future)	supplicaturum esse	supplicatum iri

Participles

Sg.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.
Pl.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Gerund

Gerund forms only exist in singular.

Sg.	Gerund
Nom.	supplicare
Gen.	supplicandi
Dat.	supplicando
Acc.	supplicandum
Voc.	supplicare
Abl.	supplicando

	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Imperatives & Supina

	Singular	Plural
Imperative	supplica!	supplicate!

	Supinum
Type I	supplicatum
Type II	supplicatū

Example Sentences

er populum creari fas non erat propter religionem sacrorum, in eo tamen propter amplitudinem sacerdoti voluerint populo supplicari.

~ Cicero, De Lege Agraria II

Privatim etiam et municipatim universi cives unanimiter continenter apud omnia pulvinaria pro valetudine mea supplicaverunt.

~ Augustus, Res Gestae I

at vero te ille ad sua instituta suorumque maiorum exempla revocabit; semper se dicet rogari voluisse, semper sibi supplicari; se M. Seium, qui ne equestrem quidem splendorem incolumem a calamitate iudici retinere potuisset, homini nob

~ Cicero, Pro Plancio

qui tum consulatum petebat, non Luculli, Servilii, Scipiones, Metellarum filii flentes ac sordidati populo Romano supplicaverunt, sed unus frater, qui in me pietate filius, consiliis parens, amore, ut erat, frater inventus est,

~ Cicero, Post Reditum In Senatu

Find more Latin text passages in the Latin is Simple Library

Mark as spam