oporteo, oportes, oportere E, oportui, oportuitum - Latin is Simple Online Dictionary

Meta information

E-Conjugation (2)

Tenses

Indicative
Subjunctive

Active
Passive

Person	Singular	Plural
1.
2.
3.

Infinitives

	Active	Passive
Simult. (Present)	oportere	oporteri
Anter. (Perfect)	oportuisse	oportuitum esse
Post. (Future)	oportuiturum esse	oportuitum iri

Participles

Sg.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.
Pl.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Gerund

Gerund forms only exist in singular.

Sg.	Gerund
Nom.	oportere
Gen.	oportendi
Dat.	oportendo
Acc.	oportendum
Voc.	oportere
Abl.	oportendo

	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Imperatives & Supina

	Singular	Plural
Imperative	oporte!	oportete!

	Supinum
Type I	oportuitum
Type II	oportuitū

Example Sentences

us atque ante oculos eitam consideremus; ita facillime, quae res totum iudicium contineat et quibus de rebus nos dicere oporteat et quid vos sequi conveniat, intellegetis.

~ Cicero, Pro Sex. Roscio Amerino

Quid fieri soleat, quid oporteat, in universum et mandari potest et scribi; tale consilium non tantum absentibus, etiam posteris datur: illud al

~ Seneca, Epistulae Morales, Liber IIII

me pater obrutus sordibus, tremens deficientibus membris; rogavit alimenta: interrogo vos, iudices, quid me sic facere oporteat nam istum non interrogo: scit, quid facturus sim.

~ Seneca the Elder, Liber I