existimo, existimas, existimare A, existimavi, existimatum

Meta information

A-Conjugation (1)

Tenses

Indicative
Subjunctive

Active
Passive

Person	Singular	Plural
1.
2.
3.

Infinitives

	Active	Passive
Simult. (Present)	existimare	existimari
Anter. (Perfect)	existimavisse	existimatum esse
Post. (Future)	existimaturum esse	existimatum iri

Participles

Sg.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.
Pl.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Gerund

Gerund forms only exist in singular.

Sg.	Gerund
Nom.	existimare
Gen.	existimandi
Dat.	existimando
Acc.	existimandum
Voc.	existimare
Abl.	existimando

	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Imperatives & Supina

	Singular	Plural
Imperative	existima!	existimate!

	Supinum
Type I	existimatum
Type II	existimatū

Example Sentences

Innumerabiles pecuniae ex aratorum bonis novo nefarioque instituto coactae; socii fidelissimi in hostium numero existimati; cives Romani servilem in modum cruciati et necati; homines nocentissimi propter pecunias iudicio liberati; h

~ Cicero, In Verrem I

ad signa convenire et ad se proficisci iuberet, magni interesse etiam in reliquum tempus ad opinionem Galliae existimans tantas videri Italiae facultates ut, si quid esset in bello detrimenti acceptum, non modo id brevi tempore

~ Caesar, Bellum Gallicum VI

Democritus diuitias proiecit, onus illas bonae mentis existimans: quid ergo miraris, si id deus bono uiro accidere patitur quod uir bonus aliquando uult sibi accidere?

~ Seneca, On Providence

In convivio constituitur catenatus qui, cum languentis praetoris istius aspexit oculos, existimans ipsum praetoris beneficio dimitti, gratias isti agens et utrisque manibus mensam tenens 'di tibi' inquit 'imm

~ Seneca the Elder, Liber IX

Find more Latin text passages in the Latin is Simple Library

Mark as spam