dimico, dimicas, dimicare A, dimicavi, dimicatum - Latin is Simple Online Dictionary

Meta information

A-Conjugation (1)

Tenses

Indicative
Subjunctive

Active
Passive

Person	Singular	Plural
1.
2.
3.

Infinitives

	Active	Passive
Simult. (Present)	dimicare	dimicari
Anter. (Perfect)	dimicavisse	dimicatum esse
Post. (Future)	dimicaturum esse	dimicatum iri

Participles

Sg.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.
Pl.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Gerund

Gerund forms only exist in singular.

Sg.	Gerund
Nom.	dimicare
Gen.	dimicandi
Dat.	dimicando
Acc.	dimicandum
Voc.	dimicare
Abl.	dimicando

	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Imperatives & Supina

	Singular	Plural
Imperative	dimica!	dimicate!

	Supinum
Type I	dimicatum
Type II	dimicatū

Example Sentences

neque ab signis discedere auderent, minus aptos esse ad huius generis hostem, equites autem magno cum periculo proelio dimicare, propterea quod illi etiam consulto plerumque cederent et, cum paulum ab legionibus nostros removissent, ex

~ Caesar, Bellum Gallicum V

rius, cum proficisceretur in Arcadiam et vidisset duos dracones inter se coniuncto corpore alium alium appetere, ut qui dimicare inter se viderentur, virgulam inter utrumque subiecit; itaque discesserunt.

~ Hyginus, De Astronomia II

erente L. Ninnio, fortissimo atque optimo viro, quem habuit ille pestifer annus et maxime fidelem et minime timidum, si dimicare placuisset, defensorem salutis meae.

~ Cicero, Post Reditum In Senatu

Huic, cum proelio dimicare constituerunt, ea quae bello ceperint plerumque devovent: cum superaverunt, animalia capta immolant reliquasque

~ Caesar, Bellum Gallicum VI

Find more Latin text passages in the Latin is Simple Library

Mark as spam