communico, communicas, communicare A, communicavi, communicatum

Meta information

A-Conjugation (1)

Tenses

Indicative
Subjunctive

Active
Passive

Person	Singular	Plural
1.
2.
3.

Infinitives

	Active	Passive
Simult. (Present)	communicare	communicari
Anter. (Perfect)	communicavisse	communicatum esse
Post. (Future)	communicaturum esse	communicatum iri

Participles

Sg.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.
Pl.	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Gerund

Gerund forms only exist in singular.

Sg.	Gerund
Nom.	communicare
Gen.	communicandi
Dat.	communicando
Acc.	communicandum
Voc.	communicare
Abl.	communicando

	Masculine	Feminine	Neuter
Nom.
Gen.
Dat.
Acc.
Voc.
Abl.

Imperatives & Supina

	Singular	Plural
Imperative	communica!	communicate!

	Supinum
Type I	communicatum
Type II	communicatū

Example Sentences

ione civitas erat, quod primus ille de plebe consul bellum suis auspiciis gesturus esset, perinde ut evenisset res, ita communicatos honores pro bene aut secus consulto habitura.

~ Livy, VII

Sed ne soli mihi hodie didicerim, communicabo tecum quae occurrunt mihi egregie dicta circa eundem fere sensum tria, ex quibus unum haec epistula in debit

~ Seneca, Epistulae Morales, Liber I

Annum fere una sunt, cum et de societate multa inter se communicarent et de tota illa ratione atque re Gallicana; neque interea verbum ullum interposuit Naevius aut societatem

~ Cicero, Pro Quinctio

His constitutis rebus et consilio cum legatis et quaestore communicato, ne quem diem pugnae praetermitteret, oportunissima res accidit, quod postridie eius diei mane eadem et perf

~ Caesar, Bellum Gallicum IV

Find more Latin text passages in the Latin is Simple Library

Mark as spam