gens, gentis [f.] M Noun

si tamen admissum sinit hoc natura videri, [gentibus Ismariis et nostro gratulor orbi,] gratulor huic terrae, quod abest regionibus illis, quae tantum genuere ne

Neque quisquam agri modum certum aut fines habet proprios; sed magistratus ac principes in annos singulos gentibus cognationibusque hominum, qui una coierunt, quantum et quo loco visum est agri attribuunt atque anno post alio

egiones, quoniam sunt militiae provinciales fidelissimae, ad vallum tendere debent, ut opus valli tueantur et exercitum gentibus mixtum suo numero corporali in muro tene[ant].

Audax omnia perpeti gens humana ruit per vetitum nefas; audax Iapeti genus ignem fraude mala gentibus intulit; post ignem aetheria domo subductum macies et nova febrium terris incubuit cohors semotique priu