vox, vocis [f.] C Noun

victa malis postquam est patientia, reppulit aras, inplevitque suis nemorosam vocibus Oeten.

Ubi vineis actis aggere extructo turrim procul constitui viderunt, primum inridere ex muro atque increpitare vocibus, quod tanta machinatio a tanto spatio institueretur: quibusnam manibus aut quibus viribus praesertim homines tan

p Redditum Cyri solio Prahaten dissidens plebi numero beatorum eximit Virtus populumque falsis dedocet uti p vocibus, regnum et diadema tutum deferens uni propriamque laurum quisquis ingentis oculo inretorto spectat acervos.

ferebant abesse a foro magistratum, non ius dici, non iudicia fieri; locum illum litoris percrepare totum mulierum vocibus cantuque symphoniae, in foro silentium esse summum causarum atque iuris, non ferebant homines moleste; non enim