fortuna, fortunae [f.] A Noun

mihi dilectos inter pars prima sodales, unica fortunis ara reperta meis, cuius ab adloquiis anima haec moribunda revixit, ut vigil infusa Pallade flamma solet;

Quibus rebus adductus Caesar non expectandum sibi statuit dum, omnibus fortunis sociorum consumptis, in Santonos Helvetii pervenirent.

Si dicentis erunt fortunis absona dicta, Romani tollent equites peditesque cachinnum.

Primum magnitudo periculi summo timore hominem adficit, quod uno iudicio de fortunis omnibus decernit, idque dum cogitat, non minus saepe ei venit in mentem potestatis quam aequitatis tuae, propte