debitus/debita/debitum, AO Adjective

coniugium pactamque fidem, non crimina posco; debitus ut coniunx, non ut adulter amo.

que honestissime ex praetura triumphasset, hoc faciliorem huic gradum consulatus adipiscendi reliquit quod is iam patri debitus a filio petebatur.

est, cuius, ut in populo, pars ego nuper eram; sic tibi, quem semper factis animoque mereris, reddatur gratae debitus urbis amor; Liuia sic tecum sociales compleat annos, quae, nisi te, nullo coniuge digna fuit, quae si

Augeatur igitur isto honore etiam is vir, cui nullus honos tribui non debitus potest; grati simus in eius morte decoranda, cui nullam iam aliam gratiam referre possumus.