contumax, contumacis M Adjective

Nec illud praecipio, ut aliquid naturae neges contumax est, non potest uinci, suum poscit sed ut quidquid naturam excedit scias precarium esse, non necessarium.

noveris oportet hoc eius vitium: ad praestandam calamitosis misericordiam contumax est.

Animus contra calamitates fortis et contumax, luxuriae non auersus tantum sed infestus, nec auidus periculi nec fugax, qui sciat fortunam non expectare se

Non erat praeda, quam grassator sequeretur, sed erat summa virtus, sed erat firmissimum inopiae munimentum, contumax adversus fastidium divitiarum innocentia.